Pedagogiske paradigmer og nettressursar

Eg har sett nærmare på tre nettressursar i lys av Koschmann sine kategoriar og Hutchings kube.

Koschmann har sett på ulike paradigmeskifte innan tenkinga kring elektroniske ressursar utvikla for pedagogisk bruk. Grovt sett kan desse skifta, eller kategoriane om ein vil, oppsummerast slik:

Tabellen er henta frå Koschmann (1996) og gjengitt i førelesing av Antwort 4.3.2011.

Hutchings pyramide (gjenskapt av Antwort i ovanfornemnde leksjon) ser slik ut:

Den første nettressursen er Lykkehjulet - ein del av Gyldendal si nettsatsing for matematikklæreverket Multi. Dette er klassisk behavioristisk programvare, og hamnar i paradigmet CAI (Computer Assisted Instruction). Du får ei oppgåve, du skriv inn eitt svar - viss du svarar rett får du stjerne, svarar du feil får du raudt lys Når det gjeld plassering i Hutchings kube er det bra med aktivitet, men lite kontroll og deltaking.

Den andre nettressursen som skal under lupa er XtraNormal. Der Lykkehjulet er uttalt matematikkfagleg er XtraNormal eit verktøy som kan nyttast i ulike læringsaktivitetar og for å dekke ulike fagspesifikke og generelle læringsmål. Om ein likevel skal forsøke å isolere programvaren er denne meir interaktiv og open. Du har ei rekkje byggeklossar tilgjengeleg og konstruerer ditt kreative uttrykk - ein animasjonsfilm. Slik sett kan ein plassere nettressursen under Logo-as-latin paradigme - kognitiv konstruktivisme. Det sagt så inneheld XtraNormal ein del delingsmoglegheiter som opnar for avgrensa samarbeid, eller i det minste responsgiving, men dette er ikkje nok til å kvalifisere som sosialkonstruktivisme ala Vygotsky. Når det gjeld Hutchings kube så er denne nettressursen potensielt sett plassert i det optimale hjørnet: høg grad av aktivitet, deltaking og kontroll.

Den siste, og einaste sjølvvalde, nettressursen som skal i elden er Pora Ora. Underteikna har skrive om dette spelet i ein pdf publisert på Fronter:

Pora Ora universet er ei samling av interaktive, tredimensjonale verdenar. Så langt er det berre Starlite City og Samurai World som er tilgjengelege, men både Roman World og Egyptian World er rett rundt hjørnet. Korleis spelet – for det må ein nesten kunne kalle det – fungerer ser ein kanskje best ved å ta ein kikk på denne demonstrasjonsvideoen.

Eitt av hovudpoenga som vart gjort av representantar frå Pora Ora på deira stand på BETT var sikkerheit og foreldrekontroll. Foreldre skal nemleg ha full oversikt over sitt eller sine born sine aktivitetar i Pora Ora, og ein kan berre registrere ein brukar ved å sende e-post til sine foreldre. Samstundes er det gode rapporteringsfunksjonar i sjølve spelet, men då er ein avhengig av at born som opplev noko ugreitt faktisk seier ifrå.

Om ein skal plassere Pora Ora i eit av Koschmann sine paradigmer så er det freistande å kalle dette samarbeidslæring eller CSCL (Computer-supported collaborative learning). Dette er derimot vanskeleg å forsvare sidan mesteparten av aktiviteten er individuell, og det handlar meir om sosial interaksjon enn samarbeid. Men at Pora Ora både er aktiviserande, innbyr til høg grad av deltaking og ikkje minst gir brukaren

---

Kjelder

Koschmann, Timothy. 1996, CSCL: Theory and Practice of an emerging Paradigm. Southern Illinois University, ISBN 080581246 [gjengitt i leksjon av Antwort 4.3.2011]